Posts

ഈ കോവിഡ് കാലം പലർക്കും ഒരുപാട് ബുദ്ധിമുട്ടുകളും പ്രശ്നങ്ങളും സമ്മാനിച്ചപ്പോൾ എനിക്ക് സന്തോഷിക്കാനുള്ള ചെറിയൊരുവക ലഭിച്ചിരിക്കുന്നു... മൂന്നുവർഷം മുൻപ് എന്റെ മകളെ പ്രീ-കെജിയിൽ ചേർക്കുമ്പോൾ ഒരുപാട് സന്തോഷിച്ചിരുന്നു...മകളുടെ സ്കൂളിലെ ആദ്യദിനത്തിനു സെൽഫിഎല്ലാം സോഷ്യൽ നെറ്വർക്കിലൊക്കെ പോസ്റ്റ് ചെയ്യുന്ന തിടുക്കത്തിലായിരുന്നു...ദിവസവും ഭാര്യ അവളെ സ്കൂളിൽ കൊണ്ടുവിടും, തിരിച്ചു ഉച്ചക്ക് വിളിച്ചുകൊണ്ടുവരും.... ആ സന്തോഷമൊക്കെ അവസാനിക്കാൻ വെറും ഒരു വർഷമേ വേണ്ടിവന്നുള്ളു....സ്കൂളിൽ നിന്നും മകളുടെ ബിഹേവിയറൽ പ്രശ്നങ്ങളെക്കുറിച്ചും മറ്റുമുള്ള റിപ്പോർട്ട് കിട്ടുന്നതുവരെ....ആ ദിവസം ഞാൻ ഓർക്കുന്നു. ഓഫീസിൽ നിന്നും മടങ്ങി വന്നയെന്നെ വരവേറ്റത് ഭാര്യയുടെ വാടിത്തളർന്ന വിഷമിച്ച മുഖമായിരുന്നു...എന്തെന്നന്വേഷിച്ച എനിക്ക് അവൾ വെച്ചുനീട്ടിയത് സ്കൂളിൽ നിന്നുള്ള റിപ്പോർട്ട് ആണ്...എന്റെ കൂടെപ്പിറപ്പ് ഉയിർവെടിഞ്ഞതിനുശേഷം ഞാൻ ഏറ്റവും വിഷമിച്ച ദിവസം.... അതിനു ശേഷം കുട്ടിയുമായി ചൈൽഡ് സൈക്കോളജിസ്റ്റിന്റെയടുത്തും ചൈൽഡ് ന്യൂറോളജിറ്റിന്റെയടുത്തുമെല്ലാം എത്രകയറിയിറങ്ങിയെന്ന് ഒരുപിടിയുമില്ല...ഒരുപാട് അലച്ചിലിനുശേഷം മനസ്സിലാക...
Read more

New year resolution....

New years have just been like a change to new calendar all these years...i have never been thinking on what good or bad happened in the gone year or what it taught me...2019 has made me a better husband, a better son, a better father and physically better...may be due to the thought that I do not want to be like an old man when nearing forties...yes, it is!  I am now, unlike before, a guy who is eager to reach home after office and play with his little one, spend time helping wife in her household activities, watch movies with wife, and cartoons with his little one...weekends dedicated only for the family....Yes, me of course having a quality time now...thanks to last year...  Today a few issues and difficulties i have been going through have made me take a resolution...whatever the mistakes i made financially have to be corrected this year to become at least a little stable....then support my best half to start her business and me too work towards  the same to make ...
Read more
അഞ്ചുകൊല്ലം കൊണ്ട് കണ്ട ഒരു മധുരമനോഹര തുടരസ്വപ്നമാണെന്റെ കുടുംബ ജീവിതം. ഇടക്കിടെയുള്ള ഇണക്കങ്ങളും പിണക്കങ്ങളും സങ്കടങ്ങളും അതിനപ്പുറം ചില ഭയങ്കരമായ വഴക്കുകളും...പ്രശനം ഭാര്യക്കല്ല, ഭർത്താവിനാണ്...എനിക്ക്....എന്റെ സ്വഭാവം എത്രത്തോളം ദുഷിച്ചതാണെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു...അതുകൊണ്ടു എന്റെ ഭാര്യ അനുഭവിക്കുന്ന മനോവേദന ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു...എന്റെ മറ്റുള്ളവരോടുള്ള പെരുമാറ്റവും, മര്യാദയും, ആദരവും, എല്ലാം വൃത്തികെട്ട മനസ്സിന്റെ പുറം മോടിയാണെന്നു മനസ്സിലാക്കിയിട്ടാവും ഇന്നത്തെ വഴക്കിനുശേഷം ഭാര്യയോട് ഞാൻ പറഞ്ഞു നമുക്ക് ഒന്നിച്ചുള്ള ജീവിതം അവസാനിക്കാമെന്ന്....അതെ, അതാണെന്റെ തീരുമാനം....ഒരിക്കലും ഞാനൊരു നല്ല മകനോ, സഹോദരനോ ആയിരുന്നില്ല...ആയിരുന്നെങ്കിൽ കൂടെപ്പിറപ്പിനെയോ, ജനിപ്പിച്ച അച്ഛനെയോ കാലനുകൊടുക്കുമായിരുന്നില്ല....എന്റെ ആദ്യത്തെ തോൽവി! നല്ലൊരു ഭർത്താവോ, അച്ഛനോ അല്ല ഞാൻ എന്ന തിരിച്ചറിവ് ഒരുപാട് വേദനിപ്പിക്കുന്നു...താങ്ങാനാവുന്നില്ല...പിരിയാം എന്ന തീരുമാനം അങ്ങേയറ്റം നിസ്സംഗയായിട്ടായിരിക്കാം എന്റെ ഭാര്യ കേട്ടത്...അറിയില്ല...ഇനിയും എനിക്കവളെ മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റിയിട്ടില്ല...പിന്നെ, എന്റെ മകൾ......
Read more
കുട്ടിക്കാലം മുതലുള്ള ഈ നശിച്ച ഒറ്റപ്പെടൽ....എത്രത്തോളം മനം മടുപ്പിക്കുന്നതാണിതെന്ന്  അനുഭവിക്കുന്നവന് മാത്രമേ മനസ്സിലാവുകയുള്ളു...കളിക്കുന്നിടത്തും ക്ലാസിലും എന്നുവേണ്ട ഒട്ടുമിക്ക സ്ഥലങ്ങളിലും അതങ്ങനെയായിരുന്നു...ഇപ്പോൾ ഓഫീസിലും ചിലപ്പോൾ വീട്ടിലും... എന്റെ ഭാഷയും പ്രതികരണശേഷിയും മറ്റുള്ളവരിൽ പലപ്പോഴും അലോസരമുണ്ടാക്കുന്നു...ഇതിനെങ്ങനെ തടയിടണമെന്ന് അറിയില്ല...
Read more
ജൂലായ് 13, ഒരു തീരുവണ്ണാമല യാത്ര… വീണ്ടും ഒരു ജൂലായ് 13…ഇത്തവണ 'അമ്മ ഞങ്ങൾക്കൊപ്പം ബാംഗ്ലൂരിൽ ഉണ്ട്. കഴിഞ്ഞ പ്രാവശ്യം എഴുതിയപ്പോൾ പറഞ്ഞപോലെ ജൂലായ് 12 അമ്മയുടെ പിറന്നാളായിരുന്നു…അന്ന് പതിവിൽ നിന്നു വിപരീതമായി ഓഫീസിൽ നിന്നും നേരത്തെ ഇറങ്ങി വീട്ടിൽ വന്നു. ആ സമയത്തേക്ക് 'അമ്മ ചോറും കറികളും തയ്യാറാക്കി വെച്ചിരുന്നു.സൗമ്യ പൊന്നുവിനെ സ്കൂളിൽ നിന്നും കൂട്ടാൻ പോയിരിക്കുന്നു. ആ സമയത്തേക്ക് അവളും തിരിച്ചു വന്നു. ഒരുമിച്ചു ഞങ്ങൾ ഉച്ചഭക്ഷണം കഴിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും യാത്രത്തിരിക്കാൻ സമയമായി. ഓ…അതു മറന്നു…ഞങ്ങൾ ഒരു തിരുവണ്ണാമല യാത്ര തീരുമാനിച്ചിരുന്നു. സൗമ്യ കുറച്ചേറെ കാലമായി പറയുന്നു, ഇപ്പോഴാണ് സമായമായത്. എന്റെ ഉദ്ദേശ്യം മറ്റൊന്നായിരുന്നു. കഴിഞ്ഞ ആറുവർഷമായി ഒരു ദുഃസ്വപ്നം ആയിരുന്ന ജൂലായ് 13 ന്റെ എഫക്ട് ഒന്നു കുറക്കുക…പ്രത്യേകിച്ചു അമ്മയിൽ… ബുക് ചെയ്ത ബസ് പുറപ്പെടുന്നത് ഖലാസിപ്പാളയത്തു നിന്നാണ്…അവർ അറിയിച്ചത് മറ്റൊരു സ്റ്റോപ്പും ഇല്ലെന്നാണ്. അതുകൊണ്ടു ബാംഗ്ലൂര് നഗരത്തിലെ ഈ മനം മടുപ്പിക്കുന്ന ട്രാഫിക്കിൽ ആവിടെയെത്തണം. വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി ഒരു ഉബർ ക്യാബ് ബുക് ചെയ്തു. അതിൽ കയറി യാത്ര തുടങ്ങി. ഡ്...
Read more
ഭാഗം 1 - സാഗർ ഹോസ്പിറ്റൽ, ബന്നാർഘട്ട റോഡ്, സമയം ഒരുമണി... ആശുപത്രിയെ പറ്റിയോർക്കുമ്പോൾ രണ്ടുകാര്യങ്ങളാണ് മനസ്സിൽ ഓടിയെത്തുന്നത്...ഒന്ന് ആറുവര്ഷംമുമ്പ് നടന്ന രണ്ടു മരണങ്ങളും, മറ്റൊന്ന് മൂന്ന് വര്ഷം മുൻപത്തെ ഒരു ജനനവും... ഡോക്ടറുടെ പരിശോധനാമുറിക്കു പുറത്തു ഊഴവും കാത്തിരിക്കുന്നു...ചുറ്റും ഒരുപാടാളുകളുണ്ട്...പല ഭാഷയും വേഷവും ഉള്ളവർ ...ചിലർ തളർന്നോടിഞ്ഞിരിക്കുന്നു...മറ്റുചിലർ ഡോക്ടറുടെ മുറിയുടെ വാതിലിലേക്ക് നോക്കി അക്ഷമരായിരിക്കുന്നു...നല്ല വസ്ത്രം ധരിച്ചവരാണ് ഭൂരിഭാഗം. കൂട്ടത്തിൽ മുഴിഞ്ഞവസ്ത്രം ധരിച്ച വൃദ്ധരും ചെക്കറുപ്പക്കാരും ഉണ്ട്. ഇടയിൽ അല്പവസ്ത്രധാരികളായ ചില ഉത്തരേന്ത്യൻ ചെറുപ്പകാരികളും. അടുത്തിരിക്കുന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെ ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുകയായിരുന്നു...കസേരയിൽ രണ്ടുകാലും കയറ്റിവെച്ചു പാതി മയക്കത്തിലാണ് പുള്ളി. കണ്ടാലറിയാം പനിക്കേസാണെന്ന്. തളർന്നോടിഞ്ഞ ആ ചെറുപ്പകാരൻ ഓരോ രോഗിയും പുറത്തിറങ്ങുമ്പോഴും അകത്തുകേറുമ്പോഴും അവരെ നോക്കി എന്തൊക്കെയോ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടിരുന്നു. മുഷിഞ്ഞ പഴയ സ്റ്റൈലിലുള്ള പാന്റും ഷർട്ടും പിന്നെ ഒരു തേഞ്ഞ ചെരുപ്പുമാണ് വേഷം...ഞാൻ എന്നെയും ആ ചെറുപ്പകാരനെയും താരതമ്യം...
Read more
ജൂലായ് 12 ന് അമ്മയുടെ പിറന്നാളാണ്..പുതിയ വീട്ടിലെ ആദ്യത്തെ പിറന്നാളായതുകൊണ്ട് എനിക്ക് വീട്ടിൽ തന്നെ ആഘോഷിക്കണം എന്നായിരുന്നു...അമ്മക്ക് എന്തോ അതിനോട് യോജിപ്പ് തോന്നിയില്ല...ഓ...ഞാൻ മറന്നു, ജൂലായ് 13 എന്ന ദുരന്തത്തിന്റെ ഓർമ്മ എന്നെ വിട്ടു പിരിഞ്ഞുവോ?? പത്തുമാസം ചുമന്നു പ്രസവിച്ച ഇരുപത്തിനാലു വയസ്സുവരെ വളർത്തിയ മകളുടെ വേർപാട് അമ്മയെ വിട്ടുപിരിയില്ലല്ലോ...ആറുവർഷം തികയുന്നു... ജൂലായ് 11 വൈകുന്നേരം ബംഗളുരു നഗരത്തിലെ ഗതാഗത തിരക്കിൽ ഞാൻ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്താനുള്ള തിടുക്കത്തിലായിരുന്നു...ട്രെയിൻ കന്റോൺമെന്റ് റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്താനുള്ള സമയമാകുന്നു...അമ്മക്കാണെങ്കിൽ മുൻപ് പലവട്ടം വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഇപ്പോളും സ്ഥലമൊന്നും അറിയില്ല...കക്ഷിക്ക്‌ പണ്ടില്ലാത്ത ഒരു വെപ്രാളമാണ്, മാത്രമല്ല അകാരണമായ ഭയവും...ഗതാഗത കുരുക്കിലൂടെ തിക്കി തിരക്കി റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിൽ എത്തി...അപ്പോഴാണ് മനസ്സിലായത്, ക്യാബ് ഡ്രൈവർക്കു കൊടുക്കാൻ കയ്യിൽ പൈസയില്ല...ഓൺലൈൻ പയ്മെന്റ്റ് സിസ്റ്റം എല്ലാം ഡൌൺ ആയതുകൊണ്ട് അതും നിവൃത്തിയില്ല...ഇപ്പോൾ തന്നെ വൈകി, ട്രെയിൻ എത്തേണ്ട സമയവും കഴിഞ്ഞു...ഡ്രൈവറോട് ക്ഷമ ചോദിച്ചു ഞാൻ റെയിൽവേ സ്റ...
Read more