Ellipsis...

My dear Garden City...You are my Alma mater...I am travelling tonight to my hometown...I might come back only if my issues are solved...otherwise....  

ഒരു ചെറിയ ഇടവേളയ്ക്കു ശേഷം തിരികെ ബാംഗ്ലൂരിലേക്ക്...എന്റെ തിരക്കേറിയ ഓഫീസിലേക്ക്...എന്റെ ഏതു മടുപ്പും ഹൈലി ടെക്‌നിക്കലായ പ്രശ്നങ്ങളുടെ നടുവിൽ അലിയിച്ചുകളഞ്ഞിട്ടുള്ള എന്റെ തിരക്കേറിയ  ഓഫീസിലേക്ക് ... എന്നത്തേയും പോലെ എനിക്ക് ജോലിക്കാര്യങ്ങളിൽ ശ്രദ്ധിക്കാനാവുന്നില്ല...അമ്മയെ നാട്ടിൽ ഒറ്റക്കാക്കിപ്പോന്ന വിഷമമോ അതോ എന്റെ ധൗര്ബല്യങ്ങൾ എന്റെ ഭാര്യയും മകളുമാണെന്നു  തിരിച്ചറിവ് മുതലെടുത്തു എന്നിൽ നിന്നകന്നു കഴിയുന്ന എന്റെ ഭാര്യയോ...എനിക്കറിയില്ല...എന്റെ മകളെ ഞാൻ കണ്ടിട്ട് ഒരു മാസത്തിലേറെയാകുന്നു...അവളുടെ ശബ്ദം കേൾക്കാൻ മറ്റുള്ളവരുടെ അനുവാദത്തിനു കത്ത് നിൽക്കേണ്ട അവസ്ഥയുടെ ഭീകരത അതെത്ര വിരൂപമാന്നെന്നു ഞാൻ തിരിച്ചറിയുന്നു...മാറിയ നെഞ്ചുവേദന എനിയ്ക്കു പിന്നെയും അനുഭവപ്പെടുന്നുണ്ടോ...എന്റെ തോന്നലായിരിക്കാം...പക്ഷെ ഈ നശിച്ച തോന്നലുപോലും എനിക്ക് താങ്ങാവുന്നതിലപ്പുറമാണ്....എപ്പോഴോ തോന്നിയ ദേഷ്യമോ നിരാശയോ എന്നെ താഴെ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ ഫേസ്ബുക് സ്റ്റാറ്റസ് മെസ്സേജിൽ കുത്തിക്കുറിപ്പിച്ചു.... If we have any delicacies or soft corners towards someone (may be family, may be friends) which...

On my way back to Bangalore...mom is all alone there, she has promised me that she will not stay alone at our home...but, I am worried more about her...my eyes and mind were gloomy when starting from home...this time there is a difference, I miss my whole family (my beloved wife and daughter) at the gate to say bye... I miss you the most...I love you dear wife and my baby....no one else will miss you ever in life...I am the one and only person to lose you guys...that would be at the cost of my life....

Working from home keeps me occupied most of the time... Mom is away to temple now...she is working so hard now a days....Also I am watching a movie now, in which Kate Winslet plays a character who feels never loved by some one and so insignificant every where...am I feeling the same? I don't know....being so insignificant and never loved anymore by someone I loved the most... I understand my bloody plight of waiting for other's permission to see my daughter or listen to her voice over the phone...its been a month now...too much painful this is...even thought of ending everything...but looking at the old lady at my home who is exhausted of all these issues to the core, my mother, I had to be determined not to cry or not to show my feelings in front of her...Waiting for the coming weekend... I don't know why the too silly reasons which has to be confined to the four walls of my home to be causing me to part with my best half...no...the one who was best and now not at all...

On the way to kodungallur...I cant afford to lose you my dear ones...if lost, that will be at the cost of my own life...wherever I go i will take an old lady too, who has no one to live for...

My dear ones...I can't afford to lose you again...If lost, then I am no more...will take my mom too...